21.08.2023 Het pad naar Extase/ Le chemin de l’extase door Nadia Costa Robin Frankrijk

De weg naar extase

Onder de geweldige professionele leiding van Nadia Costa Robin. Nadia is didactisch leraar van het eerste uur. Nadia is directeur van de School voor Biodanza -Zwitserland. 

In Biodanza wordt de ervaring van totaliteit gekoppeld aan transcendentie en van ieders vermogen om voorbij zijn identiteit zich te verbinden met iets groter dan zichzelf.

Het is de mogelijkheid tot toegang tot hogere staten van bewustzijn die mensen kunnen bevrijden van mentale en emotionele gewoonten die ons van het leven afsnijden.  En die afhankelijk van zowel omgevings- als innerlijke omstandigheden in de huidige tijd uiterst moeilijk te vinden zijn. 

Biodanza vertegenwoordigt naast andere disciplines, een waardevolle bijdrage aan hen die zoeken naar gemakkelijke toegang tot staten van verhoogde perceptie, bewustzijnsverruiming en mystieke levendigheid.

De fenomenologische studie naar de Hoogste Ervaring heeft universele kenmerken aan het licht gebracht zoals: met "zekerheid" weten dat we geen geïsoleerde wezens zijn, deelnemen aan de verenigende beweging van de kosmos met het gevoel deel uit te maken van de schepping. Een gevoel van vrijheid, toegang tot het eeuwige heden

Deze workshop is alleen voor docenten en studenten van de Biodanza Scholen vanaf het 3e jaar.

Praktisch: 

Datum: 21.08.2023 aankomst en gezamenlijk diner- waarna de eerste vivencia, tot 26 augustus. We vertrekken na het ontbijt. Kom je met het vliegtuig wordt je naar Bezier gebracht.
Locatie: Frankrijk Latude, 34520 Sorbs. Sorbs ligt in een uitgestrekt natuurgebied met uitzicht op de Cevennen.
Kosten of investering: € 650 all-in (workshop, verblijf, maaltijden en transfer luchthaven) Vliegen: dichtsbijgelegen luchthaven Beziers of trein Montpellier. Met de auto carpoolen. Er is een aanbod van Lut (even bij mij navragen dan breng ik jullie in contact) om heen te reizen

Voor de Franstalige

Le chemin de l’extase 

En Biodanza l’expérience de totalité́ est lié à la transcendance à la capacité de chacun aller au-delà de son identité et se connecter avec quelque chose plus grande que soi-même.

La possibilité́ d’accéder à des états de conscience supérieurs, capables de libérer les individus de leurs habitudes mentales et émotionnelles qui les coupent de la vie, dépends de conditions à la fois environnementales et intérieures extrêmement difficiles à trouver à l’époque où nous vivons. 

La Biodanza représente une contribution de grande valeur, parmi d’autres disciplines, qui recherchent facilité l'accès sur les états de perception amplifié, de expansion de conscience et vivencias mystiques.

L’étude phénoménologique sur l’Expérience Supreme a révèlé des caractéristiques universals come 

• Savoir avec "certitude" que nous ne sommes pas des êtres isolés, que nous participons du mouvement unifiant du cosmos avec le sentiment de faire partie de la création.
• un sentiment de liberté, l'accès à l’éternel présent

Ce cours s'adresse aux professeurs de Biodanza titulaires et aux étudiants des Ecoles de Biodanza à partir du 3ème année.

==============================================================================================

Voor nu alvast een interview met Rolando Toro over het vermogen tot extase Geneve uit 2009

Biodanza, vreugde en het vermogen tot extase.

Tijdens een specialisatie-cursus die hij in Zwitserland gaf over het thema “de weg naar de extase”, is Rolando Toro Araneda welwillend op enkele vragen ingegaan op een zondagmorgen aan de oever van het Meer van Genève.

Vraag: In Biodanza gebruikt men vaak de term ‘vivencieel’. Wat betekent dat?

Tegenwoordig is het merendeel van de therapieën gebaseerd op de dialoog. 

Het verstand en de verkenning van het onbewuste worden daarbij met intelligentie en verfijning gehanteerd. Toch wordt in Biodanza een groot belang gehecht aan wat we de “vivencia” noemen, een term die betekent: hier-en-nu met intensiteit de onmiddellijke realiteit voelen van levend-te-zijn. De vivencia heeft een lichamelijke dimensie, dat wil zeggen, dat ze niet enkel mentale reacties van transformatie brengt, maar ook cenesthetische, lichamelijke reacties van transformatie.

Intelligentie en rede hebben blijvende en belangrijke transformerende vermogens, verbonden met het nemen van beslissingen, met verandering en met betrekking tot het deprogrammeren van de stijl van leven. Maar wat de diepe transformatie teweegbrengt, is de lichamelijke verbinding met emoties en met hetgeen beleefd wordt, met de vivencia. Dit is een ontdekking in de therapie, want de uitwerking van vivencias kan erg lang aanhouden, terwijl rationele beslissingen om te veranderen maar kort nawerken. Biodanza heeft als methodologie het laten ontwaken van vivenciële ervaringen via de muziek. Deze ervaringen hebben hun lichamelijke uitdrukking in de organische beweging in samenhang met het doorleefde. Vivencias laten lichamelijke sporen van wisselende duur na in het onbewust. Sommige houden 24 uur aan, andere een week en weer andere het hele verdere leven.

Bijvoorbeeld is voor een depressieve persoon het plotseling en intens waarnemen van de gewaarwording van wat het is om te leven, om te voelen dat men leeft, een onvergetelijke vivenciële ervaring. De vivencia van affectieve verbinding met een andere persoon brengt hulpbronnen voor het gedrag voort die daarna menselijke verbindingen dienen en vergemakkelijken. Bij iemand die routinematig leeft, is een creatieve vivencia, voelen dat men schepper is, voelen dat men zijn ware identiteit uitdrukt, bijvoorbeeld met klei of in een creatieve dans of een tekening, er een die het zelfvertrouwen versterkt, blíjvend versterkt. De mystieke vivenciële ervaring, waarin men voelt, dat men deel uitmaakt van het universum en waarmee zich soms de uitbreiding van het bewustzijn verbindt, staat toe om de scheiding tussen het mensenwezen en de natuur te overstijgen: de mens voelt zich dan niet meer “tegenover” de wereld staan, maar voelt zich er “deel van uitmaken”, hij voelt zichzelf als een kosmisch orgaan. Voor een bedroefd persoon zonder levenskracht opent de vivencia van vreugde een soort toegang of kanaal tot de uitdrukking van deze emotie van vreugde.

Welnu, Biodanza hecht bovenal belang aan de vivencia van verbinding met de ander. Wij hebben moeite met verbindingen als gevolg van conventies, ideologieën, gevoelens van onveiligheid in onszelf; en dat resulteert erin, dat men de ander als een gevaar, als een potentiële vijand ziet. Dan rijzen er beschermingsmaatregelen op in het hart van de verbinding, de persoon verdedigt zich voortdurend en probeert zichzelf te poneren als individu, maar daarmee vermindert in sterke mate het affectieve aspect, het “menselijke”, in de verbinding. Soms bestaat die affectiviteit niet eens en wordt de dialoog tot informatie en niet tot een intieme communicatie en tot contact. In Biodanza stellen we oefeningen voor om vivencias van verbinding, van menselijke verbinding, op te roepen. In onze samenleving is het vermogen tot verbinden erg verdrongen. We spreken in kant-en-klare formuleringen, in “gepolijste” uitdrukkingen, gevormd door gewoontes; we geven niets van onszelf aan de ander en luisteren ook niet werkelijk naar hem of haar. De dialoog wordt dan ziekelijk en heeft dan nog slechts de schijn van communicatie. Als er geen verbinding is tussen twee mensen, dan is hun relatie niet gezond. De dialoog is in dat geval een leugen.

Moet je de vivencia zoeken in dit moment van verbinding, in dit moment van verbonden-zijn?

Ja, precies, op het moment dat er verbinding is, is ook het hele lichaam in-verbinding: de blik, de glimlach, de omarming, de gelaatsuitdrukking…. Wanneer er geen verbinding is, is het bijna een dialoog tussen twee maskers.

Je zegt, dat Biodanza een weg is tot het ontwaken van de extase. Hoe neemt ze ons mee naar deze weg? Kun je ons daar wat over zeggen?

Ja, maar de extase is een gevorderde stap in Biodanza. Essentieel is eerst de persoonlijke integratie, het verwerven van veiligheid in zichzelf en van zelfwaardering en ook het zich affectief kunnen verbinden met anderen. Vervolgens bestaat een hogere uitdrukking van de geest daarin om de gewaarwording zodanig te verhogen en het bewustzijn zodanig uit te breiden, dat men toegang krijgt tot het prachtige, wonderlijke, tot het in-extase-gaan in tegenstelling tot wat voor ons deel uitmaakt van de routine. De gewaarwording van diegene die in extase gaat, is diepgaand, bijzonder, ongekend en van een schoonheid die men tot dan toe niet kende. Deze “nieuwe schoonheid” manifesteert zich in onze waarneming van de ander, in onze waarneming van de natuur, van het klimaat etc. Bijvoorbeeld, wanneer het regent, beklaagt men zich over het weer en men voelt de euforie noch de macht van de natuur. Het begrip “dansen in de regen” is erg interessant… (Rolando lacht).

Personen die een versterkte gewaarwording hebben, zijn veel meer “persoon” dan diegenen met een zogenaamd ‘normale’ persoonlijkheid, want de eersten vatten veel meer de subtiliteit, de diepte en de extreme schoonheid van bepaalde situaties, zelfs in het dagelijks leven. Soms kan een moment met een vriend, met een zoon, bij een kopje thee, verlopen in een atmosfeer van wonderlijke schoonheid… En de mensen leven aan dergelijke momenten voorbij als een of ander voorval in hun routine. Het verwijden van de eigen gewaarwording leidt vaak tot extase in het gewone leven: we zien een kind dat danst in een plas water of dat sneeuw gooit…en in zijn gezicht ontdekken we zijn ziel, één met de natuur. Op dat moment krijgen we toegang tot een subtiele verschijning van de schoonheid.

Regelmatig toegang krijgen tot een toestand van extase betekent niet altijd een makkelijk leven. Zoals Rilke zei: “Schoonheid boezemt schrik in” (“La beauté est épouvantable”) en dat betekent, dat wanneer men “veel” ziet men niet enkel de gelukkige aspecten ziet; men ziet ook het leed. In het gezicht van een vrouw op hoge leeftijd, die door haar kinderen verlaten is, bijvoorbeeld: men ziet haar leed in haar rimpels, in haar blik…Terwijl een oppervlakkige blik alleen maar een oude vrouw ziet, zien die mensen niet haar hele verleden van moeite, van enthousiasme, van liefde, die teleurgesteld werd, noch van het feit dat ze zich eenzaam voelt in de wereld. Dus wanneer men de extase betreedt, vangt men ook glimpen op van het leed in al zijn diepte, van de wezenlijke realiteit.

Wij leven eigenlijk als automaten, als slaapwandelaars. Wij worden erg weinig gewaar…Wij hebben geen toegang tot de muziek in zijn diepe betekenis. Er zijn mensen die alleen een zich herhalend geluid, de scherpte, horen, maar het lukt ze niet om de harmonie, de melodie, de rijkdom van het ritme, de expressie in de toonsoorten in de muziek te waarderen, want deze aspecten van de muziek dringen niet tot hun gehoor door en ze kunnen zich niet laten raken door de muziek.

Biodanza legt het verband tussen deze armoede in de waarneming en bepaalde ernstige problemen in onze samenleving: ouders slagen er niet in met hun kinderen te communiceren en leraren niet met hun leerlingen, want…ze zíen ze niet! Ons leven verloopt in een wereld met een sterke neiging tot rationaliteit, het praktische en nuttige, maar we beleven niet de affectieve dimensie noch worden we het wezenlijke gewaar. We verliezen de zin van het leven…. In deze samenhang presenteert Biodanza zich als een uitnodiging om wat de grootsheid van het mensenwezen uitmaakt, te herwinnen, zijn vreugde, zijn vermogen tot extase, zijn tederheid…Onze gewoontes ondermijnen dit alles. We hebben de glimlach verloren, de blik die verbindt, de zachtheid van de streling en we blijven zitten met de massamoord en de atoombom…. Ziehier, de balans, in elk geval die ik opmaak, van ons tijdsgewricht.

Het doel van Biodanza is een herstel, een zich weer begeven in het leven en in zijn verschijningen van grootsheid en ruimte /universaliteit. Op school bijvoorbeeld wordt geschiedenis geleerd als een opeenvolging van oorlogen, invasies en heldhaftige daden te midden van de meest bloedige moordpartijen. Iedereen kent de geschiedenis van Attila en van Napoléon, maar men heeft nog nooit een partita van Bach beluisterd of een werk van Leonardo Da Vinci bekeken, evenmin kent met het leven van Edison en nog minder de gedachten van Einstein over de wereld. Men leert aan kinderen het meest onterende uit de geschiedenis van de mensheid. Kinderen leren niet, wat menselijke grootheid is. Het onderwijs moet veranderd worden en daarin moeten worden opgenomen: het belang van motivatie, van het gevoel voor het wonderbaarlijke, van verheven historische feiten, zoals de ontdekking van het vaccin tegen polio, dat miljoenen kinderen redt… In plaats daarvan leert men hun, hoe miljoenen kinderen met bommen te doden! Ik ben niet trots op onze beschaving en ik stel duidelijk een ander blikrichting, een andere vorm van bewustzijn, een andere manier van leven voor.

Veel mensen hebben vragen over de zin van het leven en zoeken het geluk. Welke betekenis heeft dit voor jou?

De zoektocht naar geluk is een universeel menselijke queeste, maar de voorgestelde wegen leiden er niet naar toe. Mensen kunnen vier keer per dag richting Mekka bidden, ze kunnen zondags naar de kerk gaan, ze kunnen uren doorbrengen in meditatie in een boeddhistische tempel zonder echter het geluk te naderen. Het geluk wordt door de liefde geboden, het is de relatie met kinderen, met de echtgenoot, de feesten, de heerlijke voedingsmiddelen die bestaan, niet de verwerkte. Geluk wordt door muziek geboden, het is de dans, het is de omhelzing. De wegen die we bewandelen om dit geluk te vinden, zijn verkeerde paden; dat zijn niet meer dan “krukken” en het verlies van de zin van het leven is algemeen. Onze beschaving wordt verzwolgen door de depressie, de werkdruk, de eenzaamheid, het gevoel van mislukking. Men vraagt zich af: “Heeft het leven zin? Waarom leef ik?” Toch heeft het leven een betekenis in zichzelf, ze “schreeuwt” haar zin uit. Het leven doet niet anders dan onophoudelijk en als enige zin te verkondigen. Heel het leven verkondigt voortdurend zijn kosmische en diepe betekenis, de zin van de ziel, van de menselijke relatie en van schoonheid. Maar men verliest de zin van het leven. Het aantal zelfmoorden stijgt in veel landen ter wereld. Niet altijd, maar in het algemeen blijft de zin voor het leven levend bij primitieve volkeren, zelfs in moeilijke en ellendige omstandigheden. In onze beschaving echter verliest men heel gemakkelijk de zin ervan. Biodanza herstelt de identiteit van de persoon: “ik ben hier en ik leef en dat is prachtig. Ik ben hier voor jou, om je te ontvangen en om je te vieren”. Biodanza is een eenvoudig soort voorstel en in geen enkel opzicht iets geniaals. Het heeft de frappante en onbetwistbare logica en intelligentie, dat de jeugd in plaats van zich naar de oorlog te laten sturen om zich te laten vermoorden, de liefde zou moeten bedrijven, zou moeten dansen, gedichten schrijven, reizen, sporten…. Dat is de zin van het leven.

Biodanza – dit is heel belangrijk – houdt geen rekening met “regionale” situaties, noch bedient het zich van karakterologische begrippen of benaderingen, dat wil zeggen, dat de hele psychologie wordt “uitgegumd”, direct aan de basis. Men wil inderdaad weten, welke eigenschappen de persoonlijkheid heeft en wat het karakter van personen is, terwijl de wezenlijke vraag die de psychologie zich moet stellen, is: wat is het “mens te zijn”? 

Deze vraag omvat de hele mensheid en niet alleen de waarden van een specifiek gebied. Biodanza nodigt ons uit om geen tijd te verliezen om een psychologische analyse van het karakter te maken, maar om het mens-zijn te zien in een persoon; dat is alles. Het doet er weinig toe, of de persoon introvert is, sociabel of meer individualistisch; het enige dat telt, is de mens die in de persoon schuilt.

De eigenschappen van het menselijke te vatten is de grote uitdaging voor de hedendaagse filosofie. Er bestaan veel universele eigenschappen van het mensenwezen. Ik heb er verschillende voorgesteld, die niet bij de andere bezielde, levende wezens bestaan, onder andere: de verruimde gewaarwording uiteraard, de uitbreiding van het bewustzijn, de moed, de gewaarwording van schoonheid, hoe moreel te handelen vanuit het hart en niet vanuit morele voorschriften, het bewustzijn van de dood en het bewustzijn te leven, het waarderen van het in-leven-zijn, de vreugde, de muzikale creativiteit.

Zijn dit, volgens jou, universele eigenschappen van wat menselijk is?

Ja, dat zijn ze, en in de mate waarin we er toegang toe hebben, zijn we “menselijker”, naar ons wezen en niet uitsluitend volgens de definitie die de biologie geeft aan het begrip van de menselijke “soort”.

IN gesprek met Rolando Toro Araneda.